____________      ____________    ___________   Ό λοι από την ίδια μεριά/ στην σιωπή μας έκδηλη η αγωνία του αύριο στάση λεωφορείου αγκαλιάζω με το μάτι μου τις πλάκες τσιμέντου την αδυναμία και την ποίηση συγχρόνως υπερπληθυσμός εισβάλει στα όργανα ακοής μου απέναντι ένας μεγάλος φοίνικας/ μια μικρή πλατεία έχει γίνει η στέγη των αστέγων στάση λεωφορείου άνθρωποι ηθοποιοί    νομίζουν πως περιμένουν δεν γνωρίζουν πως παίζουν )ανεβαίνουμε  σ ' ένα μονόπρακτο με πολλούς αποδέκτες εκδηλώνοντας την πράξη στην στάση ζωής ( ανεβαίνουμε σε λεωφορείο χωρίς αριθμό/μη γνώριμος προορισμός ο οδηγός  άγνωστος κι απόκοσμος μοιάζει μόνο η μοναξιά μας θα τον αναγνωρίσει /- |σχ έ διο γραμμές και γράμ μα τα   /-\.Γ.

\oι βράχοι ψάχνουν τα κύματα συνοδεύουν, από κάθε τι πολύτιμο ο χρόνος ζητάει το θάρρος|_ α.γ.

δέυτερο άγγιγμα στο πιάνο  αλέξης.γ. ήχος1,2      

            η χαρά όταν δεν την βρίσκεις/χαίρεται/ για να βρεις την άλλη χαρά όχι αυτή που θα φύγει. Δ εν την βρίσκεις και μέχρι να την βρεις κάνεις παρέα με αυτή που θα φύγει. Τότε η χαρά δεν ξέρει αν πρέπει να λυπηθεί ή να χαρεί                                                                                                                                                                                                                                                          Κυριακή απόγευμα|ο ουρανός δίνει λίγο απ΄' τα κρυφά του  χρώματα για να χαρούμε

δίπλα στον θερμοσίφωνα κάτω από την κεραία εκεί και μεις/αν μπορείς να μας δεις Π όσα εμπόδια στο βλέμμα για να δει τα όμορφα και να τα πιστέψει _| Θα ζεσταινόμαστε με τις διηγήσεις  του Ρωμαίου,αν θέλει να μιλήσει.Πόσες φορές να γράψεις για την αύρα της πόλης που κολλάει πάνω σου,κοιτάω την κεραία και σκέφτομαι με τι εικόνες συντονίζεται και τι παράγει στον άνθρωπο που τις παρακολουθεί .Εκείνος τι αντιδράσεις έχει παρακολουθώντας  αυτές τις εικόνες,ποιος είναι και με ποια ουράνια σώματα αλληλεπιδρά(εκτός τις κεραίας) ή καθόλου; Το σύννεφο γιατί μοιάζει με καπνός αντίθετης φοράς και από που βγαίνει η φωτιά; Πολλές οι ερωτήσεις και τα καλώδια άλλα τόσα.Χάσαμε την ανατολή και την δύση,τον βορά και τον νότο και αν στραφήκαμε στο κέντρο και εσωτερικά ήταν από ανάγκη.Μια ανάγκη που δεν γράφει πάντοντε ωραία την ιστορία. Τα υπέροχα χρώματα τ ' ουρανού αν μπορούσες να τα δεις σ ' έναν άνθρωπο ή σε σένα τον ίδιο τι ωραία που θα ' ταν . Ανεβήκαμε και μεις σ 

ή ταν τότε που κάναμε υπομονή σβήνοντας τα κεριά των γενεθλίων περιμένοντας την λάμψη μέσα απ ' το σκοτάδι το μικρό ρόδι δεν είχε έρθει ακόμα στα χέρια μας κατεβασμένα ρολά κι όμως τα καταφέραμε ίσως μας έδωσε την χάρη ο θεός να το ζήσουμε τα κλαδιά στους δρόμους την βόλτα στους μύλους  είχαμε κατεύθυνση σε χωροχρόνο χωρίς πόνο οι εφιάλτες φύγανε τα φιλιά δεν είναι στοιχειωμένα  πια έτος 1982 βρισκόμαστε στην Ιθάκη  πριν το τότε μετά το σήμερα στην μέση και λίγο πιο πάνω απ ' ότι ήμασταν σε λίγο καιρό ένα παιδί θα γεννηθεί

ουρανός 9.11.2017 μικρό καρέ από το βίντεο κλιπ της συνείδησης των στέρεο νόβα έν ας ουρανός που ποτέ δεν κοιμάται _α.γ. συνεχίζουν να μας αγγίζουν όσοι έφυγαν μακριά κι ας μην έχουν χέρια\μα κάπου να βρίσκονται\έτσι το νιώθω\για όποιον συγγενή ή φίλο έκλαψες\ή όποιον αισθάνεσαι οικογένεια σου. Σ υνεχίζουν να μας γυρεύουν\κάπου στο μυαλό και στην καρδιά\και η σκέψη ότι κάποια μέρα θα του δεις.Θεία πότε θα μου ξαναπείς για τις ατελείωτες ιστορίες τις κηφισιάς και πόσα χρόνια ζει ένας ο πλάτανος;\ χαιρετισμούς στον πατέρα μου από κει ψηλά να δώσεις μέχρι να σας συναντήσουμε με αγάπη \όταν θα ξυπνήσουν τα κοιμητήρια της συνείδησης και του πνεύματος και δούμε την >| νέα ζωη* χωρίς τελείες κ τέλος * αυτό το κομμάτι άκουγα στην δεκαετία 90 καθώς έφτανα ξημερώματα στο λιμάνι του πειραιά (ερχόμενος από στρατιωτική άδεια ημερών) για το πρώτο τρένο απ ' το σταθμό για Αθήνα πατούσα το play στο walkman και η ζωή με μάγευε στο τελευταίο της βαγόνι/με αυτό το κομμάτι

2 σ τον αριθμό 2 της παράλληλης ζωής δύο άχνες από ήλιο γνωστές συναντιούνται και πάλι.                                                                                                                σ τους χρόνους των κόσμων                                                 (((( απόπνεύμαγνωστό                                                             ψάχνουμε τα αθώα μας σκοτάδια να  βρούμε.  ((( θυμήσου την 1 πρωτότυπη  σύλληψη πριν καν γεννηθείς                 ξ εκουράσου και πέταξε μην χαθείς στα όνειρα των  πολλών  και ο κόσμος που βλέπεις  9 ((( ρώτησε τον  πως νιώθει δ εν νιώθουμε τόσο μόνοι πιασμένοι απ ΄το χέρι   oι ελπίδες μας  δεν είναι μάταιες όπως  ένα σπασμένο γυαλί. όμως δεν είμαι όσα σκέφτηκες το άλλο πρωί           κάτι  ξεφεύγει     απ ' τον νου   όσα σου θύμιζα στην άλλη ζωή                                 μην ξεχνάς πως καθαρίζουν στο φως