Δεν γνώριζε κανένας από που ήρθε και αν είχε γονείς. Ήταν ένα μυστήριο αυτό το μικρό παιδί. Το χαρακτήριζε όμως μια μεγάλη χαρά και σκανδαλιά. Μια φορά κι έναν καιρό πήρε τα παιχνίδια του και πήγε να παίξει στην μεγάλη αυλή ενός σπιτιού όπου κατοικούσε ένας μοναχικός γέρος. Ο γέρος ήταν από εκείνους που βαριόταν ,δεν ήξερε πια τι να κάνει με την ζωή του. Δεν έβγαινε από το σπίτι και η μόνη του ασχολία ήταν να κάθεται. Όπως κάθε μέρα έτσι κι εκείνη την μέρα ξύπνησε, έφτιαξε τον καφέ του και πήγε να καθίσει στην αγαπημένη του κουνιστή καρέκλα που έβλεπε στο παράθυρο. Περνούσε σχεδόν όλη μέρα εκεί μη κάνοντας στην ουσία τίποτα. Είχε γίνει ένα μαζί της. Το πρωινό εκείνο με το που είδε από το παράθυρο τον μικρό εισβολέα έφριξε. Με ποιο δικαίωμα του είχε παραβιάσει τον ιδιωτικό του χώρο; Εθισμένος όπως ήταν έσυρε την καρέκλα κ πλησίασε το παράθυρο ανοίγοντας το. Σιγά μην σηκωνόταν ο γέρος!! «Ποιός σου είπε ότι έχεις το δικαίωμα να ‘ρθης να παίξεις στην αυλή μου» Φύγε αμέσως» είπε κ

Ι.Ξαναβρίσκονται/ στο φωτεινό γεμάτο χάρη δέντρο/ στην δροσιά κάτω απ’ το δέρμα/ στην κίνηση που κάνει η ελευθερία. αύρα της  θάλασσας κάτι δικό σου/ σε κάτι  δικό μου  εισχωρεί ΙΙ. Κουβαλάς μια ποίηση στο σώμα/ μια τέχνη στην ψυχή/ το χαμόγελο της διαίσθηση/ αυτό είσαι ΙΙΙ. Ενώνονται/δ εν ξέρω γιατί ενώνονται/α γαπιούνται/δ εν ξέρω γιατί αγαπιούνται/δ εν χρειάζεται να μάθω/ ούτε γιατί φτιάχνουν κύμα

Ανάμεσα σε πολλά δέντρα, εγώ βρήκα ένα δέντρο, που μου άρεσε. Δεν ξέρω γιατί και ποιος ο λόγος, που το αγάπησα. Αυτή είναι η ιστορία του δέντρου που λάτρεψα, όσο τίποτα άλλο στη ζωή μου. Το δέντρο αυτό ήταν ξεχωριστό. Ενώ τα περισσότερα δέντρα ερωτευόντουσαν τον ήλιο ή το μπλε του ουρανού ή το ουράνιο τόξο, εκείνο βρήκε κάτι άλλο να αγαπήσει. Είχε ερωτευτεί ένα σύννεφο!!!   Ήθελε να το πλησιάσει, να το γνωρίσει. Όμως  ήταν ψηλά στον ουρανό  και δεν μπορούσε να το φτάσει. Τι κρίμα! Τέντωσε τα κλαδιά του όσο μπορούσε αλλά και πάλι τίποτα. Έβαλε μια φωνή αλλά σιγά μην άκουγε το σύννεφο εκεί ψηλά που ήταν. Πολλές οι προσπάθειες του δέντρου να πλησιάσει το σύννεφο και όλες αποτυχημένες. Πέρασε πολύς καιρός. Μια μέρα όμως… έγινε το ποθητό!!! Το σύννεφο έλαβε τα μηνύματα αγάπης από το δέντρο. Το αδύνατον είχε γίνει  δυνατό. Δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Βλέπεις η  αγάπη έχει την ιδιότητα να καταργεί  χρόνο και αποστάσεις. Το σύννεφο έδειξε και αυτό συμπάθεια για το δέντρο. Το γοή

Σκέπαζε τα ζωα να ' ναι ήρεμα.να μην φεύγουνε την νύχτα άναψε τα σπίρτα τι στραβό το λάθος κάνε ένα διάλειμμα άλλαξε το κάδρο  βγες για λίγο έξω./μετακίνησε το ή βγάλτο  μετάφρασε τις σχέσεις στα ξένα  τρένα μπες και ρώτησε τα κρύα πέπλα. ./πως μπορείς και θες. Αν μπορώ να μην βαστάω του θυμού τα ύψιλον αν βρω να μπορώ τραγούδι.στον ίδιο ρυθμό να σε κρατώ συμβαίνει ποιος ξέρει./ότι είπα να θέλει να ξεχαστεί./ότι δεν είπα να θες να το θυμάσαι γράψε μου ένα ποίημα/να σε νοιάζομαι/με δικό σου  όρμο./να μοιράζομαι

ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΕΡΑ .  Ας γίνουν όπως τα θέλεις/ξύπναμε  την νύχτα αργά /κι εγώ θα περιπλανιέμαι στους δρόμους σου/ψάχνοντας τα ανώνυμα σου ίχνη/ναι/ μ ' έκανες να θυμώσω/να σε νιώσω. Ιστορικό κέντρο  Αθήνας.Εκεί που τα χέρια των ανθρώπων μεταφέρουν μηνύματα συναισθημάτων απ' τα αυλάκια της παλάμης.Τους πόνους τους χαραγμένους στα τσιμέντα,βαμμένα με μπογιά αγάπης, των όσων έζησαν κάποτε σ ' ένα σπίτι,σε μια βεράντα.Έγιναν τώρα φωνές ,παλιές υπόκωφες φωνές που ακούγονται στο σήμερα σαν  ηχώ ,στις Αιόλου τις στοές και τα στενά.Να ακουστούν μόνο θέλουν,να ακουστούν σαν κληρονομιά.Πως υπήρχαν κάποτε εδώ βάζοντας στα θεμέλια της πόλης την δικιά τους ιστορία. Στροφές .Όμορφες οι στροφές.Οι στροφές που κάνει το αμάξι με ταχύτητα μα και ο νους περνώντας από την μια γωνιά στην απέναντι  κατεύθυνση.Γρήγορα εναλλάσσονται οι παραστάσεις,οι εικόνες,και μια σκέψη που δεν έφυγε.Έκανα παύση,την κουβάλησα μαζί μου μέχρι την πλατεία Κοτζιά.Εκεί έπινε τον καφέ του ένας άνθρωπος σκο

Συλλαβίζοντας την έννοια του πόθου στης γυναίκας τα στρώματα από την επιφάνεια του στήθους και κάτω/ακούω την αίσθηση του αναστεναγμού αυτήν που δεν βγαίνει απ ΄ το στόμα ανεβαίνει στην ράχη/στον ερεθισμό της περιπλέκεται/   παλεύει/     ξεχειλίζει/      διαλύεται. θηλυκό στην ολοκλήρωση του/σμίγει \στην έξαψη της πλάσης/ ανάμεσα απ ΄ τα σκέλια/ξεχύνονται/ζωής και θέρμης τα ευαίσθητα/και καθαρίζουν στην τελευταία μου πράξη τότε ήταν που κοίταξα από την μεριά σου/να δω τι αισθάνεσαι/ποιά είσαι και τι βλέπεις στην τελευταία σου πράξη τότε ήταν που κοίταξες από την μεριά μου/να δεις τι αισθάνομαι/ποιος είμαι/και τι βλέπω τονίζοντας τις λέξεις στα υγρά σημεία                                                           είσαι η τελεία μου είπες                                                                                            και ΄ γω η τελευταία λέξη

κουδούνι πρώτο ιεροτελεστία/   σ   ε      α  ρ  γ  ή      κ   ί  ν   η   σ  η              λ   έ    ξ     ε    ι   ς        π   ο   υ         α   ι   σ   θ   ά   ν   ο   ν   τ   α   ι γ   ε   ν   ν   ή   θ   η   κ   ε       α   π   ρ   ό   σ   μ   ε   ν   α α   κ   ρ   ι   β   ώ   ς      μ   έ   σ   α       σ   τ   η   ν     π   ρ   ώ   τ   η     κ   α   τ   α   χ   ν   ι   ά μ   ι   α      π   ρ   ά   ξ   η      μ   ε      ι   δ   ι   α    ί   τ   ε   ρ   η      π   ρ   ο   σ   ο   χ   ή σ   υ   γ   κ   ε   κ   ρ   ι   μ   έ   ν   ε   ς        κ   ι   ν   ή   σ   ε    ι   ς υ   ι   ο   θ   ε   τ   ή   θ   η   κ   ε      α   ν   ά     τ   ο   υ   ς      α   ι   ώ   ν   ε   ς κ   ι      α   π   ό       τ     ό   τ   ε σ   τ   η   ν      χ   α   ρ   ά      κ   α   ι      σ   τ   η   ν      λ   ύ   π   η α   ν   ά   β   ο   υ   ν      τ   ο   ύ   τ   η         τ   η   ν      φ   ω   τ   ι   ά κουδούνι δεύτερο δ   ι   κ   ι   ά      μ   α   ς      σ