ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΟΞΥΓΟΝΟ Ο Η θάλασσα είναι μια τρυφερή τσουκνίδα που έπεσε απ'τα χέρια σου και χτύπησε σε μένα. Την αποκαλώ Θεό. Ο Η λάμπα έχει μια μονοτονία αν την κοιτάς συνέχεια χωρίς να τυφλωθείς. Ο Η ανασφάλεια του κήπου σου και οι φόβοι μου είναι ζιζάνια που κρύφτηκαν στον βυθό της θάλασσας.

πρωινό Πέμπτης 28 Νοεμβρίου 2019 Σου στέλνω αυτά τα μικρά λόγια τα πρωινά. Άλλοτε είναι λεκιασμένα άλλοτε είναι καθαρά. Να με συγχωρείς που δεν είναι πάντα καθαρά αλλά αυτό δεν γίνεται. Κάποια στιγμή όμως κάτι αλλάζει και τότε δεν βλέπεις ούτε το λέκιασμα ούτε το καθαρό αλλά κάτι άλλο.

Λ.Τ./ΜΙΑ ΑΓΩΝΙΑ  ΧΑΙΔΕΥΕΙ ΤΟ ΚΑΘΕ ΜΑΣ ΠΑΡΟΝ Η αίσθηση οικία- περασμένη σαν κέντημα μέσα στους χρόνους, προδόθηκε και πρόδωσε, όμως δεν χάθηκε. Καθώς οραματιζόμαστε παλιές οθόνες σε  ονειρικά μελλοντικά βλέμματα βουτηγμένα σε μια  αγωνία που χαϊδεύει το κάθε μας παρόν- δεν ξεχάσαμε όλα όσα μας άγγιξαν και μας αγγίζουν ακόμα, μέσα και έξω απ'τους φακούς - δώσαμε ραντεβού σε μια νέα γιορτινή βραδιά  αφήνοντας απ' έξω το τέλος- θαρρώ πως για λίγο κλάψαμε κι ας μην φάνηκε πουθενά. Στον Μάνο,στην Ηρώ,στον Μιχάλη,στον Βασίλη στην Μάνια,στον Άρη και στην Αθηνά. α.γ. λόγω ζωής ξημέρωμα τετάρτης 27 Νοεμβρίου 2019

  Κινηματογραφικά ζωικά δευτερόλεπτα λίγο πριν το τέλος  Γ υμνή.Φορούσε μόνο κάτι κάλτσες που έγραφαν πάνω ο παράδεισος στα ξένα.Καθισμένη στην κουζίνα χωρίς Θάλασσα.Ο τοίχος πορτοκαλί ξεφλουδισμένος.Ήχοι από σειρήνες ακουγόντουσαν μακριά.Χρόνος και φιλιά έξω απ΄την πόρτα.Μαχαιροπίρουνα πεταμένα εδώ κι εκεί στο πάτωμα.Ένα ψυγείο χαλασμένο χωρίς γεύση με ανοιχτή πόρτα.Φανταστικές κηλίδες αίματος  άρχισαν να αχνοφαίνονται στο σώμα  πριν φανερωθούν πραγματικά.Στον τοίχο σχηματιζόταν ένας Σταυρός.Κύκνοι του ήλιου πως επιτρέπεται την μαγεία σ΄ αυτό; >>/   Déviation