Μεσάνυχτα στην Πειραιώς(η θεία χάρη να αγγαλιάζει τον δρόμο αυτόν τον μακρύ και μοναχικό).Τώρα το φανάρι δεν έχει πράσινο ή κόκκινο.Δεν επηρεάζει την δράση.Αν θες να κάτσεις ακίνητος ή αν θες να πας μπροστά.Αναβοσβήνει πορτοκαλί.Με την βοήθεια του θα μπορέσεις.Είναι η κατάλληλη στιγμή για σένα,να αποφασίσεις να περάσεις τον δρόμο,να κάτσεις ακίνητος στην μέση του ή να ξαναγυρίσεις πίσω,στην δικιά σου ώρα να φτάσεις μπροστά τούτην την λαχτάρα που έχεις για τα ξέφωτα.γ.

Yπeρ-συνείδηση ηχείων. Σύνδεση συναισθημάτων. Φωταγωγία. Ο  ήχος των άστρων. Έκλειψη χρόνου. H λύπη της χαράς. Κάτι άλλο. Κοντά και μακριά. Σκέψη και αίσθηση της ακρόασης. Ο ακάλυπτος χώρος της μελωδικότητας. Η Βεράντα της ευγνωμοσύνης. Άνθρωποι χωρίς βάρος. Το τελευταίο φως του φεγγαριού. Η πρώτη ακτίνα του ήλιου. Ορίζοντας. Η αντανάκλαση του  ουρανού στην επιφάνεια της θάλασσας. Το πάγωμα της εικόνας. Η πραγματικότητα ενός ονείρου. Η ονειρικότητα του πραγματικού. Η αιωνιότητα της στιγμής. Η συνέχεια μετά τις 7 το πρωί. Επίπεδα.Ουρανός.Σύνολο.Αντίληψη.Ανάσα. Ακούσματα. Ηχογράφηση της ψυχής. Μουσική. Πληρότητα. Ξημέρωμα. Πριν και μετά. Ό,τι ένιωσα. Ό,τι μπόρεσα. Βινύλιο.Μιχάλης Δέλτα.Elation. >>/   Inner Ear Records

η αναμονή και τα σύννεφα στις διαβάσεις των πεζών μέχρι το κόκκινο γίνει πράσινο.*Κατεβασμένα όλα πλησίον τα νέφη\προσθήκη φύλλων + αναγνώριση ταυτότητας_   *ο ουρανός πάνω κάτω.Απαλοί Κυμματισμοί . οι άσπρες γραμμές στο έδαφος. τα φώτα των περαστικών α.Αίσθηση

Α.γ. Πολυξένη . Πιο άγνωστη λέξη. Παράξενο φως. Στα σκοτάδια με πάει. Σαν να μην- η κόλαση αυτή . Με παίρνει. Το θέλω. Δεν γνωρίζω γιατί. Απ'τα λιβάδια. Εγώ κλαίω. Συνήθης- κίνδυνος εαυτός. Τον έρημο δρόμο. Κρύβει. Μην τρομάξω. Δεν τρομάζω. Όχι τώρα. Όχι ποτέ. Φανερώνει μεγάλα δώρα. Σε μικρά αγκάθια. Τα κόβω. Μπαίνουν μέσα μου αυτά. Γεννάνε κι άλλα.  Λύτρωση ,κατάκτηση, ή μια όαση που θα ξέρω πως να της φερθώ;  Τέλος του δρόμου. Α.γ.ά.π.η. Πολυξένη. Άγνωστη. Συνήθης. Φιλότητα. Αρετή. ( Δεν γνωρίζω γιατί. Φανερώνει μεγάλα δώρα. Γεννάνε κι άλλα. όαση που θα ξέρω πως να της φερθώ. μικρά αγκάθια. Δεν τρομάζω. κίνδυνος εαυτός. Με παίρνει. η κόλαση αυτή . Δεν γνωρίζω γιατί. Πιο άγνωστη)

η αγάπη απαγορεύεται Winston.Ξέχασε τον θεό της αγάπης.δούλεψε Winston-ο θεός της τεχνολογίας πάντα θα σ ' αγαπάει.κοιμήσου Winston.μίσησε τους όλους-θα νιώσεις ζωντανός.δούλεψε Winston.κοιμήσου Winston. Γιατί να μην το κάνεις;όλοι το κάνουν. Να ακούς τους ανώτερους σε ό,τι σου λένε.μην σκέφτεσαι την κανονικότητα.μην ονειροπολείς δεν κάνει.μην φαντάζεσαι Winston σε παρακαλώ πολύ..ντύσου όπως οι άλλοι.βάλε την λατρεμένη στολή-φόρεσε επιτέλους το μυαλό τους.Σου πάει.Σε όλους πάει.Κοιμάμαι...έχασα το ξυπνητήρι...μπήκαν μέσα..θα μείνω ήσυχος...δεν σκέφτομαι πια..ξέχασα την μπλούζα μου..δεν είμαι εδώ..είμαι σε όλα τους οι ίδιοι...Μπερανζέέέέέέέέ;ο αναπτήρας μου!!

Ήχος βγαίνει απ'το πιάνο-δεν έχει σύννεφα. Ουρανοί ψιχαλίζουν-μια δικιά σου αίσθηση. Οικεία η αίσθηση. Ήλιος και φεγγάρι- πίσω απ'τα βλέμματα των ανθρώπων συναντιούνται. Ο ήχος που βγάζει το πιάνο- ο ήχος απ' το σώμα σου-κρυστάλλινος- καθώς σε πιάνω - η άχρονη μελωδία- η Ανάσα της υπέρλαμπρης νυχτός στην αγαθότητα των άστρων. Σε αγγίζω ξανά. Πίσω μας ο ήλιος και το φεγγάρι. Μην κοιτάξεις.   σχέδιο ποίηση ήχος Αλέξης Γεωργαντάς

Τον ποιητή σε φωτογραφία πάνω στον τοίχο μου που είχα χωρίς να το γνωρίζω/έχω ακόμα και θα τον έχω για πάντα/ που ήθελες τόσο πολύ να μάθεις ποιος είναι.Ιδού!Rainer MΑRIA Rilke.Είναι ό,τι αναγνώρισες εις ΕΑΥΤΟΝ.Κοίταξε τον αν μπορείς ξανά στα μάτια σε μια δεύτερη παρουσία,στις σημειώσεις ενός μοναχού,σε λέξεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ τους.

Χρησιμοποίησε ό,τι αχρησιμοποίητο\ στα συρτάρια κοιμισμένο\κάτω στο κρεβάτι πεταμένο\τον δίσκο που αγόρασες και δεν άκουσες ποτέ/ένα πουλόβερ ξεχασμένο τον τρώει ο σκόρος\τον τρώει η θλίψη\ξέρω ένα κορίτσι που τις φλούδες απ 'τα πορτοκάλια τις έκανε έργο τέχνης σ' ένα κάδρο που φάνταζε εμένα.Οι γλάστρες πεταμένες δίπλα στους κάδους-τι να φταίει\το οξυγόνο που ναι έτοιμα να δώσουν πνίγεται\τα καπάκια κράτησε τα σε πληρότητα \σε μια νότα ερωτική\χαρά και λύπη στο ίδιο σημείο.Κοίτα τον δρόμο\μερικά σημεία του ματιού έχουν αφαιρεθεί απ΄ το πλάνο και την θέα .

Άνοιξη του Vivaldi έλα! Τώρα που οι μέρες είναι χειμώνας σε σκιά. Τώρα να ' ρθεις. Κάθε εποχή του χρόνου είναι χειμώνας. Κι απ'τα καλοκαίρια πιο γλυκός.όχι στο στόμα. Κανείς δεν τολμά την γλώσσα του να βάλει. Το ίδιο κάνω και γω Μπερανζέ. Πικρίζει στο ασήμαντο μου  στόμα.Οι δράκοι με τα φίδια στο στόμα μου εγκατεστημένοι το κάνουν εμετό. δεν με αφήνουν να επεκταθώ. Η γιορτινή ατμόσφαιρα έπεσε σε                              / ελάχιστο χρόνο πάνω στο λουλούδι μου και διαλύθηκε αμέσως.Να κοίταξε το. Μαράζι το ' κανε.                                                                _-  Ανοίξου λουλούδι μου κι αν δεν μπορείς στην δημιουργικότητα-                                    || καθάρισε τις λίμνες                                                                                              . ξανά-κάνε υπομονή- τραγούδησε τον θλιμμένο σου σκοπό με τον πιο γλυκό και δύσκολο  τρόπ ο. Ίσως αυτός ο τρόπος να ' ναι ο

Τώρα λατρεμένη μου στην κορυφή της χρονιάς ξυπνάω στο βαθύ χαμόγελο-στις σχισμές του ήλιου σου. Στις σάλπιγγες της ψυχής σου θα με βρεις κρατώντας το γιασεμί. Είσαι ο σπερματικός πόρος, ο προστάτης, ο θύλακας μου . Είμαι ο κόλπος,οι ωοθήκες, η μήτρα σου. Τώρα οι εκστάσεις του ουρανού ανοίγουν τις πόρτες τους σε μας.