butoh.κίνηση. πριν από αυτό βρισκόμουν μονάχα  στα χείλη σου-στην επιφάνεια.   Τώρα είμαι σε μια αρχαία πύλη ο καρπός της ροδακινιάς. περιμετρικά του ναού η καταστροφή χορεύει- διχάζεται και ερωτοτροπεί σε φαντασία-πραγματικότητα. κουρασμένη εγκαταλείπει τα φτερά της και χάνεται. τώρα είμαι ο καρπός της ροδακινιάς που κάποιος με βρήκε. με ανέβασε στα ψηλά βουνά και στα  δέντρα με τους μεγάλους ίσκιους. και όλα αυτά βρίσκονται μέσα σου- αναπνέουν την εκπνοή- διαστέλλουν σε συστολή-  υπάρχουν μέσα στο φως.

butoh.κίνηση κλαδεύω. κάθε μέρα βγαίνουν ξανά. φυλάω την σκιά σου. είμαι στην μαύρη λίμνη. θέλω να γίνω κάτι λευκό. φιλάς το κεφάλι μου. μπαίνει φως . πέφτω κάτω. είσαι ακίνητη. ο χώρος κινείται γύρω από ' σένα. 2 φεγγάρια προβάλουν στα γυμνά σου στήθη. απ'τις ρόγες ξεχύνεται η δημιουργία. βγαίνει φως. το γάλα έχει χρώμα ροζ. τα χέρια μου δεν γνωρίζουν από γεύση ακόμα. αν βρίσκει σχισμές στον τοίχο απο' κει μπαίνει ο Θεός. δεν χρειάζεται να 'σαι όρθια. κάνε άλλο ένα βήμα με τα πόδια ανοιχτά και ξεκουράσου.

κίνηση.butoh. Mε βοηθάς με τα γλυκά σου χέρια. Οι θόρυβοι. Ο θόρυβος που κάνει το μυαλό στην ακινησία είναι έντονος. Τώρα πέφτουν 7 ανοιξιάτικα λουλούδια απ'το δεξί μέρος της πλάτης- διαλύοντας όλο το βάρος μου στο κέντρο του μετώπου. Μην τα μαζέψεις ακόμα. Σιώπησε αν μπορείς τις άγριες κινήσεις στην  θάλασσα στο νερό σου ανοίγοντας  τις φτέρνες και την λεκάνη σου- συγχρόνως προς τα μέσα. Τα χέρια σου είναι τα χέρια μου. Γλιστράνε. Γύρω μας οι πασχαλιές αλλάζουν χρώμα και αισθήσεις. Μην αφήσεις την αντίθετη εικόνα καθώς μπαίνεις στο δωμάτιο μου- ανεβάζοντας το μαύρο ρούχο προς τα πάνω.