ΕΞΩ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ) θα μιλήσω για όλα όσα γνώρισα σε αυτήν την σκοτεινή αίθουσα που αν τώρα μπω θα την βρω  εγκαταλελειμμένη γεμάτη από σκόνη και υγρασία με ένα θολό κίτρινο φως να αγνατεύει τις τελευταίες τους ώρες.Μέχρι να σβήσει θα προλάβω να γράψω την αρχή ενός ποιήματος <<.....και αυτή η πόρτα που χτυπά συνέχεια,πόσο με ενοχλεί>> θεατρική πράξη Στην σκηνή του θεάτρου θα ξεπροβάλει  ένας άνθρωπος γυμνός,σιωπηλός ακούνητος.Τα φώτα θα κλείσουν για να πάρει την θέση του ένας λύκος.Στο βλέμμα του η μανία να δοξαστεί.Το βλέπω καθαρά και τον άνθρωπο και τον λύκο μέσα στον ρόλο.Τον άνθρωπο και τον λύκο το ένα και το αυτό,να θέλουν να δοξαστούν,να αποσπάσουν το χειροκρότημα χωρίς να έχουν κάτι να πουν .Απορροφημένη στην εξωτερική ματιά τους

Ζεστή μου έννοια κουβαλά ο καθένας το δικό του καράβι εγώ το παιδί τα βλέπω όλα αυτά πως παλεύουν με τους ήλιους τους και τα σκοτάδια τους βλέπω και πόση αλήθεια αντέχουν βλέπω αλλά δεν τους την λέω θα κάτσω να παίξω τώρα στο κεφάλι όποιου βρω, θα κοιμηθώ και μετά θα σηκωθώ μερικές φορές τους βλέπω σαν ξεχασμένα βιβλία που αναζητούν κάποιον να τa διαβάσει πόσο μου την σπάνε αυτοί οι μεγάλοι όταν με πονάνε  μα εγώ βρίσκω τρόπο να τους δείχνω ποιο είναι το σωστό  αν θέλω και ΄γω να τους κάνω κακό; έχω έναν φίλο προστάτη που μου λέει να τους συγχωρώ α.γ.μικρό τα ζόμπι έχουν πάψει να  τρομάζουν 

Το κτήνος τον κάνει να φαίνεται μικρό. Τα μάτια μου τον βλέπουν μεγάλο. Το κτήνος καταβροχθίζει τον λυτρωτή. Την επόμενη μέρα ο λυτρωτής στέκεται απέναντι του άθικτος, προβάροντας ρούχα αταίριαστα για το μπόι του μέχρι να καταλήξει στα ταιριαστά. Τα μεγάλα παλτά είναι τα πιο βαριά, δεν μπορούν να φορεθούν όσο και να θες να είσαι ο ιδιοκτήτης τους, κουβαλούν πάνω τους μνήμες ασήκωτες. Ο λυτρωτής έχει πολλά να πει με το  βλέμμα του , με τις πιο απλές κινήσεις που θα κάνει θα σου δώσει να καταλάβεις τι θέλει να πει. Αν και θέλει να φωνάξει δεν θα το κάνει. Θα αναγκαστεί  σε μια  βροντή της σιωπής που 'ναι και η πιο δύσκολη να ακουστεί στην κόλαση του Δάντη,σε 'κείνα τα άσυλα που σκοτώνουν τις ψυχές των παιδιών. Μόνο στα ματωμένα χώματα θα βρει την γιατρειά, εκείνα θα τον σώσουν. Τον λέω λυτρωτή γιατί είναι. Διάζωμα Γ σειρά 3 θέση 1 Το κτήνος στο φεγγάρι  Κώστας Αρζόγλου  θεωρώ μεγάλη γενναιοδωρία από μεριάς

Ο θυμός μου πλήρης/ τον γεύομαι σαν αγαπημένο μου παιδί σαν ιδέα που θέλει να παραμείνει υπαρκτή/ άβατο αφημένων ψυχών/ τα χνάρια μου στους τοίχους τα πατήματα μου στις κρεμάστρες Ορατίων/ σαν σκόνη του χρόνου που στους μύλους με πάει και εκεί μου παρουσιάζει την πλάνη κυριαρχίας και υποταγής/ σαν στίχος ερωτικός/ τον βρίσκεις μόνο στην πιο βαθιά σου έρημο περιτρυγιρισμένο από την λήθη/ κρυμμένες ανάσες στο φθαρμένο σώμα εκπνέουν από πάνω τους λίγες σταγόνες  θαλπωρής και σβήνουν, ενδιάμεσα των εκρήξεων και ανταλλαγής ελλιπών στοιχείων/ τώρα γυμνό  βγάζει τα αγκάθια το χέρι αυτό/ ιερό αγώνα/έτσι τον βάφτισες

Όταν έρχεται η ώρα να βρέξει κλείνω τα μάτια και την αισθάνομαι η βροχή με συνδέει με παράθυρα που άνοιξα χθες με δέντρα που υπήρχαν πριν από μένα και θα υπάρχουν και μετά από μένα η βροχή με συνδέει με σπίτια που δεν γνώρισα ποτέ με συντονίζει με ένα αύριο που δεν έχω μάτια να  δω ακόμα κι όμως το βλέπω  συνέχεια η  βροχή αλλιώτικη κάθε φορά που την συναντώ μπορώ να την καταλάβω πως από ψηλά δεν φοβάται να πέσει χαμηλά για να ανέβει ξανά θέλω να σκαρφαλώσω πάνω της έχω την ανάγκη να φτάσω κάπου έξω από εδώ η βροχή σαν διάφανη κουρτίνα δεν μου κρύβει τα κρυφά σου σημεία βρίσκει τρόπο στο σώμα σου  να μπαίνει  απροστάτευτη  και εκτεθειμένη  εσύ   η βροχή συμπαντική και με συνδέει μπαίνει απ΄τα παράθυρα με αρπάζει απ ΄τα χέρια και με στέλνει                                                       \

Ανεβαίνει πάνω σου  η αρνητική μου έλξη  την παίρνεις στα χέρια σου την ανεβάζεις σ' έναν μονόλογο της μοίρας για μένα είναι ο μόνος λόγος που θα μπορούσες να βρεις και με την δικαιολογία αυτήν  την καυτηριάζεις της βγάζεις όλα της τα αρνητικά στοιχεία  συνέχεια μαζί σου την έχεις το πολύτιμο σου μέχρι να την κάνεις λειψή και χάσει ακόμα και την ίδια την έλξη την παίρνεις στο κρεβάτι σου/την παρηγορείς την κάνεις να ασφυκτιά στην ζέστη που τις δίνεις σε μισεί  θανάσιμα δεν έχει συνείδηση η σκοτεινή μου έλξη και ότι κάνει  με αγάπη  το κάνει   έτσι πιστεύει μα αν την αλλοιώσεις θα χαθούν και όλα τα καλά της έλξης γιαυτό  πες μου αν γίνεται να παραμείνει άθικτη μην την κάνεις κακό/είναι έλξη δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή με ότι σημαίνει και φέρνει αυτή σε μένα και σε σένα  στο πέρασμα που κάνουν οι ψυχές για να συνέλθουν από τα πάθη τους και μέχρι να συνέλθουν να ' σαι ευγενική μαζί της όσο μπορείς

Η αρνητική μου λέξη ματώνει                  , η αρνητική μου έλξη βουτηγμένη μέσα στο θετικό σου πρόσημο αλλοιώνεται χάνει την ισχύ της. Αν σου πω αυτή την λέξη αν σου πω άει γαμΚΞ8ήσ@#5 και σε βρίσω  θα ' ναι επειδή βρήκα έναν τρόπο παράδοξο και ενοχλητικό να απελευθερωθώ από μένα να σε κάνω να με χωρίσεις και έτσι να νιώσω πόσο εγκλωβισμένος είμαι. Όμως στην άγρια ομορφιά σου θα  απευθυνθώ σαν μωρό παιδί  με την πιο όμορφη γλυκιά μου ηδονή στο δικό σου πεδίο εκεί θα μπορείς να με βρίσεις εσύ. Σαν το κακό που τρώει τις σάρκες του  από  μέσα και μέχρι το άει γαμ. να διασχίσει το τελευταίο κομμάτι της σάρκας και βρει το  σ ' αγαπώ λίγο πριν πεθάνει. Νομίζω στο τέλος όλοι αυτό συναντάνε. /

Αγαπημένη ξύπνησα στ' άγρια και είδα την πληγή που έχεις στο αριστερό σου πόδι είναι το σημάδι που σε καθορίζει σε ότι και αν κάνεις μένω με το σημάδι σου αυτό μια πληγή που τις κάνω παρέα μου διηγείται τις μαχαιριές που έδωσες αφήνοντας μεγαλύτερα  ή μικρότερα αιματώματα σε άλλους  έτσι ήθελες να σε γνωρίσουν  κάνοντας παρέα με σένα πληγή αρχίζω να σε καταλαβαίνω πολλές φορές σου μοιάζω ή γίνομαι ο ίδιος μια πληγή μια πληγή όχι απαραίτητα για τους άλλους τι αστείο νιώθω και την ειρωνεία σου λες και είναι δική μου φτάνω στο σημείο να ρωτώ τον εαυτό μου αν μου την έκλεψες τότε είναι που τρομάζω  με πιάνω στην απέχθεια και στην κακία η επιθυμία αυτή του ανθρώπου αλλά και δικιά μου να εξερευνά πληγές να έχει την τάση να θέλει να τις μεγαλώνει όχι δεν θα το κάνω δεν μπορώ αυτόν τον καιρό νιώθω πως είμαι ασθενής για κάτι τέτοιο  άραγε πως θα αντιδράσω αν μου ζητήσεις την πληγή σου να φιλήσω; δεν ξέρω μου είναι δύσκολο και