Αν έχουμε ήδη πεθάνει μένει να μην το έχουμε καταλάβει ακόμα και τώρα. Να ήταν εδώ που μας βάφτιζαν - να ήταν εκεί που μας αγάπησαν. Το ένα παιδί πήρε την κατιούσα το άλλο σκεύος πήρε την ανιούσα. Εγώ,εμείς, όλος ο κόσμος ρωτάει τι θα απογίνομαι- κλαδιά της σκιάς τι βρίσκεις να απαντήσεις; Στο νησί συνδέονται τα πάντα- εγώ,εμείς,όλος ο κόσμος θα ψάξουμε κάτω απ΄τις πέτρες για λίγο νερό αν έχει απομείνει. Δεν θα 'χει κανείς το θάρρος να μοιράσει- θα ψάξουμε κάτω απ΄τις πέτρες για λίγο νερό και  την αγάπη πάνω στα κλαδιά (όχι κρεμασμένη) να πλατιάζει το φως . Αύριο είναι άλλη μια μέρα ή ένα μυστήριο πλάσμα που περιμένει πότε θα ξυπνήσουμε για να μας ετοιμάσει το πρωινό. Πέφτουν τα μήλα απ'τα δέντρα και σαπίζουν το χώμα σ ' έναν άδειο παράδεισο - μη μόνιμη κατοικία- άλλη ονομασία έχει το μόνιμο και μπορεί να εκφράζεται στην κόλαση- άλλη ονομασία έχει το μόνιμο όχι παράδεισο. Επί  γης αν ψάξω φρόνιμα για κάτι ωραίο θα έ

Κάποτε θα ζωγραφίσεις έναν κάμπο που θα ' χει το ύψος γυναίκας θα μπορεί να σου δίνει υλικά    μέλι δικό σου για να φτιάχνεις . Οι νύχτες κάπου τοποθετημένες σε άσπρα γυάλινα βάζα κλειδωμένες να' ναι δύσκολο να σπάσουν να σε τρυπήσουν με τα βέλη τους. Το κίνημα δεν απέτυχε γρήγορα να πέσει κάτω όλες οι ελπίδες στα καθαρά εσώρουχα κάθε ανθρώπου όταν δεν θα' ναι άλλος ένας μίμος- μαζί με την χάρη που 'χουν τα σκουλαρίκια σου αφημένα και λαμβάνοντας τους ήχους - δίπλα στο κομοδίνο - στο σαλόνι του κρεβατιού από μακριά όταν εσύ θα μαγειρεύεις. Ένα μονό τριαντάφυλλο φτιαγμένο από χαρτί δεν μοιάζει αλλά έχει το περισσότερο άρωμα.

Πάλευα να κατακτήσω την μικρή σκιά,ήθελα να την ρουφήξω μέσα μου,να πάρω την δύναμη της.Έφυγε και την ξέχασα χωρίς όμως να ξεφύγω εγώ από εκείνην.Δεν ξέρω πως πέρασε ο χρόνος,μια ολόκληρη ζωή.Το μόνο που ξέρω είναι πως δεν ήταν η τύχη που με έφερε ξανά σε αυτό το μέρος.Ήταν η ώρα να συναντήσω όσα είχα ξεχάσει. θα μιλήσω για όλα όσα γνώρισα στην μεγάλη αίθουσα της μισαλλοδοξίας και των κατώτερων συναισθημάτων,θα γράψω για ότι βίωσα στον κόσμο τις μικρής σκιάς,στον κόσμο των μεγάλων σκιών και των αντιθέσεων. Μπήκα ξανά σ ' αυτήν την αίθουσα και την βρήκα εγκαταλελειμμένη,γεμάτη από σκόνη και υγρασία,με ένα θολό κίτρινο φως να αγναντεύει τις τελευταίες τους ώρες.Δεν θέλω,όμως αρχίζω να θυμάμαι. Μπαίνω στο θέατρο  μια νύχτα βροχής.Μέρος του εαυτού μου θα ανέβει στην σκηνή και το άλλο μέρος θα πάρει την θέση του θεατή. Κοιτώ με περιέργεια τους αριθμούς στα καθίσματα.Ως που να αρχίσει η παράσταση βρίσκω χρόνο και γράφω την αρχή ενός ποιήματος  <<Αυτή η  πόρτα που χτυπά σ

Boards of Canada- From one Source all Things depend

Θα μείνουν οι πέτρες που δεν σηκώσαμε στο ξενυχτισμένο φως- ούτε προλάβαμε να στεγνώσουμε ούτε να βρούμε την ψηλή γωνία με το κέντρο της να κοιτά ανοιχτά- τίποτα δεν κάναμε- μόνο εσύ τονίζεις τις οριζόντιες και τις κάθετες και γι ' αυτό πιστεύω ακόμα πως σ ' αγαπάω αν επιτρέπεται να το πω αυτό και να το ακουμπήσω εκτός - ψευδαίσθηση ή ονειροβάτης  Εικόνες από έναν υπέρ-ρεαλιστικό κόσμο απλωμένο στο νησί σου

ένα θολό τοπίο σκόρπια μερικά κομμένα υφάσματα γραντζουνισμένη η γραμμή σκιάς μέσα και έξω από τόπο

με αφορμή μια απροσεξία στεναχωριέμαι. αν μπορείς εσύ ορατή το θαύμα σου κάνε καλά το βλέπω από δικιά μου σκοπιά  και από δικιά μου αμέλεια σώσε το εσύ μπορείς ας μην καταλαβαίνω τις επεμβάσεις σου.  ( με αφορμή  ένα μικρό ζωύφιο που δεν χάθηκε όταν το ποτήρι γεμάτο υγρό ακούμπησε την βάση του κατά λάθος πάνω του κι εκείνο άντεξε)