ψυχή της πραγματικότητας! Στα σκοτάδια χύθηκαν οι άνθρωποι- δες πως σκάβουν οι τυφλοπόντικες- απ'τις ρίζες των δέντρων το μεγαλύτερο, κι από την λάμψη της ημέρας φως. Παρατηρητή,δες κι εσύ!! Αυτό το σώμα υπάρχει μόνο στον καθρέφτη των στιγμών. _  A Sudden Manhatten Of The Mind       Χρόνε!!! Δ ίδυμε της πραγματικότητας, ρίζα της φαντασίας. Δεν υπάρχεις. Δεν έρχεσαι, να σε πιάσω. Την επιλογή δεν μου δίνεις .Να  σ' αγαπήσω ή να σε απορρίψω. Δεν  φεύγεις- το δικαίωμα στην νοσταλγία παίρνεις . Στις ντουλάπες μου μπαίνεις.  Τα ρούχα μου τσακίζεις. ...Χρόνε!!!  Sunrise From The Treetops

Αυτήν την στιγμή βρίσκομαι έξω από ένα χαρτοπωλείο. Θέλω να αγοράσω ένα στυλό,είμαι συγκινημένος.Είναι πολύτιμη αυτή η συγκίνηση.Με κρατάει ζωντανό.Το στυλό αυτό θα είναι ένα δώρο σε μένα αν και φοβάμαι πως πολλές φορές όταν θα το πιάνω για να γράφω θα μου πέφτει απ΄τα χέρια. Καθώς κοιτάω το χαρτοπωλείο απ' έξω σκέφτομαι πως αύριο,μεθαύριο θα κλείσει,ο χώρος θα μείνει κλειστός για πολύ καιρό,ίσως και για πάντα. Δεν ξέρω αν γράφοντας γι ΄ αυτό θα μπορέσω να το ανοίξω σε μια αιωνιότητα. Ίσως κάπου μακριά από εδώ διατηρούνται όλα συνέχεια ανοιχτά, δεν έχουν το λάθος του κλεισίματος,δεν χρειάζονται  περιγραφή  ή διάβασμα. Αλλά και αυτό είναι κάτι που δεν ξέρω. Με το στυλό που θα αγοράσω θα προσπαθήσω να περιγράψω έναν ουρανό που δεν θα' χει τελείες, δεν θα είναι χάρτινος, ούτε θα κόβεται απ'τα δέντρα πέφτοντας κάτω. Μουντζούρες και τρόμο δεν θα γνωρίζει. Αυτήν την στιγμή βρίσκομαι έξω από ένα χαρτοπωλείο. Είμαι έτοιμος να μπω μέσα. Δεν ξέρω

όλα τα άστρα του θεού φωτίζουν την πλάση σου.την άγια νύχτα μέσα στην μέρα  άρχισα έναν χορό νοητά στην άκρη του νου μου εκεί βρήκα έναν σταυρό να φωτίζει χωρίς βάρος για σένα. όλα έχουν να κάνουν με σένα  υπάρχω στο λευκό σου χιόνι.στα μάτια σου.δεν τα ' κλεισες ποτέ για μένα.Πύλες τα θωρώ..στα δύσβατα σοκάκια των ποδιών σου βρήκα ένα στάχυ.Με αυτό ξεκλείδωσα και μπήκα.το γάλα χύθηκε με φυσικότητα.κουρασμένος κοιμήθηκα στα λακάκια.Ψυχή τα ονομάζουν.είχα βρει το σημείο.το μέγα σύμπαν αποκαλύφθηκε.

Κοιτάω που διαβάζεις. Βλέπω τον αέρα να σε περιτριγυρίζει ορατό. Τίποτα και κανένας ολούθε με βαστά να μην πέσω. Έχω τρομάξει προσωρινά. Με παραίνεση χώνομαι στην κοιλιά σου χωρίς να ξέρω πως)(ανοίγω σε ότι δεν είχα ακόμα  φανταστεί.

tο δέντρο.τα αγγεία των δέντρων.ψυχή.τα χριστουγεννιάτικα φώτα.γλυκά και δώρα πνίγουν το αλάτι της ζωής.ξεχασμένο το παιδί κανείς δεν το αναζητά.τα δέντρα τώρα φύγαν μας κοιτάνε από ψηλά.α.α.γ.γ. εσύ η θαλπωρή ήλιος και φεγγάρι 0.0. φάτνη_ μάζεψε το χωράφι.πεταμένα κλαδιά.κάψ ' τα .ένα λευκό σύννεφο από μαύρο καπνό.γύρω γύρω άγρια βουνά προστατεύουν .φως και φωτιά

Δεν έπαψαν  να σε ποθούν τα δάση και τα κλωνάρια της σκέψης μου. Ο ουρανός ευδοκιμεί μόνο στα χρυσά σου στήθη. Σε όλα τα είδη της τέχνης τον γνώρισα. Τώρα που ήρθε η ώρα ετοιμάσου για άλλη μια γέννα.    >>/  Age Of Loneliness

Στο πάτωμα και στον νεροχύτη. εκεί σε συνάντησα. το εγώ και το εσύ στο πάτωμα και στον νεροχύτη. η λιακάδα του μυαλού. ο χώρος έξω άθικτος. αγαπημένη μου η ανάσα κρατημένη μέσα. εισάγεις τα κεραμικά μου σκεύη.στα διώχνω. η πραγματικότητα  του κόσμου δεν υπάρχει. το μνήμα τώρα δεν υπάρχει. ο κύκλος δεν υπάρχει. τίποτα. τίποτα. η αποκάλυψη της αλήθειας. άκουσε την φωνή μου να σε ξυπνάει. δεν βρισκόμαστε εδώ >>/   All I Need

Ενώνουμε τα πέλματα. Το εγώ και το εσύ δεν υπάρχει. Τα χείλη κλειστά. Η ανάσα κρατημένη μέσα. Ο χώρος έξω άθικτος. Τα κεραμικά σκεύη τοποθετημένα στις θηλές. Φωτεινότητα σε δύο χρωματισμούς. Ποτήρια και λεκάνες με νερό στο πάτωμα και στον νεροχύτη. Η φαντασία του χρόνου φέρνει κοντά τα χέρια μου με τα πόδια σου. Τα αγαπημένα με τα άσχημα σ ' έναν κύκλο. Θλιμμένα νύχια-λαχτάρα της ανυπαρξίας. Είσοδος-έξοδος απ΄το μνήμα. Εισαγωγή-εξαγωγή. Κραυγή. >>/   The Lovely Bones

Η θλιμμένη σημαία, οι άνθρωποι στον δρόμο, τα παγωμένα δάση. Μια ήρεμη σκιά και ένα άγριο φως. Συνάντησα,με χαρά και θλίψη ,όσα δεν μοιάζω. Το από πάνω φως δεν έχει ελπίδα να βρεθεί,ούτε μέρος να σταθεί για να το πιάσεις. Κι όταν  εσύ το ακουμπάς εγώ βρίσκω ξανά όσα δεν έχασα μαζί σου. Χριστούγεννα Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2019  Cassiopeia Α.γ.

Φυλακισμένος- όχι από κάγκελα αν και βρίσκεται απ'την μέσα μεριά τους- όχι από σώμα αν και υπάρχει εντός του- ο ηθοποιός ζωσμένος με τα αφυπνιστικά εφόδια της τέχνης- γινόμενο ζωής- καλείται σε όλες τις διαστάσεις του χώρου - ενώ βρίσκεται στην κεντρική σκηνή- και πέρα από αυτήν- σε επαφή με τα πάντα

το χιόνι έπεφτε πάνω μας.ένα σ 'αγαπώ ακούστηκε όχι από μας αλλά μέσα απ'το δάσος.αν έρθει το τέλος άπλωσε τα πόδια σου πάνω μου χωρίς να ταράζεσαι

Κι αν δεν έρθει το τέλος έτσι όπως το είχαμε φανταστεί, θα το αρπάξουμε θα το κάνουμε δώρο χάρισμα πραγματικότητας -έτσι για την κ@υλ@ θα το φωνάξουμε χωρίς να λυγίσουμε-εραστές ξημέρωμα ονειρικής πραγματικότητας-εκεί που η αγάπη ευωδιάζει στο τελείωμα της κάθε σκηνής φέρνοντας την ανατροπή των σεναρίων θα χωρίσουμε απ'τα πρέπει και το στεφάνωμα της φυλακής-θα είμαστε μαζί στο πιο σημαντικό μας σημείο-εκεί που αρχίζουν όλα δεν γίνεται να σβήνουν. a.γ. birds