Αυτήν την στιγμή βρίσκομαι έξω από ένα χαρτοπωλείο.
Θέλω να αγοράσω ένα στυλό,είμαι συγκινημένος.Είναι πολύτιμη αυτή η συγκίνηση.Με κρατάει ζωντανό.Το στυλό αυτό θα είναι ένα δώρο σε μένα αν και
φοβάμαι πως πολλές φορές όταν θα το πιάνω για να γράφω θα μου πέφτει απ΄τα χέρια.
Καθώς κοιτάω το χαρτοπωλείο απ' έξω σκέφτομαι πως
αύριο,μεθαύριο θα κλείσει,ο χώρος θα
μείνει κλειστός για πολύ καιρό,ίσως και για πάντα.
Δεν ξέρω αν γράφοντας γι ΄ αυτό θα μπορέσω να το ανοίξω σε μια αιωνιότητα.
Ίσως κάπου μακριά από εδώ διατηρούνται όλα συνέχεια ανοιχτά,
δεν έχουν το λάθος του κλεισίματος,δεν χρειάζονται περιγραφή ή διάβασμα.
Αλλά και αυτό είναι κάτι που δεν ξέρω.
Με το στυλό που θα αγοράσω θα προσπαθήσω να
περιγράψω έναν ουρανό που δεν θα' χει τελείες,
δεν θα είναι χάρτινος,
ούτε θα κόβεται απ'τα δέντρα πέφτοντας κάτω.
Μουντζούρες και τρόμο δεν θα γνωρίζει.
Αυτήν την στιγμή βρίσκομαι έξω από ένα χαρτοπωλείο.
Είμαι έτοιμος να μπω μέσα.
Δεν ξέρω όμως αν τελικά θέλω αγοράσω αυτό το στυλό.
Αν το αγοράσω θα το κάνω δώρο σε σένα κι ας το κρατήσω και πάλι εγώ.
Δεν πειράζει.
Μου φτάνει που θα ξέρω ότι σου' κανα αυτό το δώρο γνησιότητας.
Όμως μην πιστέψεις πως θα το χρησιμοποιήσω.
Μου είναι δύσκολο να περιγράφω τον ουρανό,τα θέλω και τους εύθραυστους πύργους.
Μακάρι να μην υπήρχε ότι νόμιζα πως πρόσφερα και με
τραυματισμένη αντίληψη έδωσα.
Μόνο κάποια ρινίσματα πήρες από μένα.
Έμεινε έξω όλη η υπαρκτότητα του γνωρίσματος.Είμαι αφελής.
Συγχώρησε με.