Όταν έρχεται η ώρα να βρέξει
κλείνω τα μάτια
και την αισθάνομαι
η βροχή με συνδέει
με παράθυρα που άνοιξα χθες
με δέντρα που υπήρχαν πριν
από μένα και θα υπάρχουν
και μετά από μένα
η βροχή με συνδέει
με σπίτια που δεν γνώρισα ποτέ
με συντονίζει με ένα αύριο που
δεν έχω μάτια να δω ακόμα
κι όμως το βλέπω
συνέχεια η βροχή
αλλιώτικη
κάθε φορά που την συναντώ
μπορώ να την καταλάβω
πως από ψηλά δεν φοβάται
να πέσει χαμηλά
για να ανέβει ξανά
θέλω να σκαρφαλώσω πάνω της
έχω την ανάγκη
να φτάσω κάπου έξω από εδώ
η βροχή
σαν διάφανη κουρτίνα
δεν μου κρύβει
τα κρυφά σου σημεία
βρίσκει τρόπο
στο σώμα σου να μπαίνει
απροστάτευτη
και εκτεθειμένη εσύ
η βροχή συμπαντική και με συνδέει
μπαίνει απ΄τα παράθυρα
με αρπάζει απ ΄τα χέρια
και με στέλνει \
η βροχή με συνδέει
με δέντρα που υπήρχαν πριν
η βροχή με συνδέει