Στο όνειρο μου
το νερό της θάλασσας
σαν ανεμοστρόβιλος
με στροβίλιζε προς τα πάνω.
Μάζεψα απ ΄το βυθό ελπίδα και σκοτάδι μαζί-
μια συλλογή από εμπειρίες-
ο επιτάφιος της μνήμης μου αυτός.
Aνοίγει το στήθος σου,βγαίνει από μέσα ο κόσμος.
Σώμα και θάλασσα ένα.
Οι ιχθείς στην ακρογιαλιά ξεψυχάνε.
Ένα παιδί στην λεπτή κλωστή του χρόνου κολυμπάει.
Το βλέμμα του στην λύπη του θανάτου και στον πνιγμό της χαράς.
Τώρα νύχτωσε και όλοι έχουν φύγει.
Κανείς δεν είδε την θάλασσα φωτισμένη.
Η άγρια ομορφιά ενός κόσμου που χάνεται .
Η αποκαλυπτική στιγμή της αφαίρεσης καθώς σε περιμένω.
Απλωμένα όλα στην άμμο ζητάνε να με συναντήσουν ξανά.
Εγώ Θέωμαι την πρώτη μας φορά.
Είναι γραμμένα όλα και άπειρες οι φορές.
Μάζεψα απ ΄το βυθό ελπίδα και σκοτάδι μαζί-
Aνοίγει το στήθος σου,βγαίνει από μέσα ο κόσμος.
Οι ιχθείς στην ακρογιαλιά ξεψυχάνε.
Η άγρια ομορφιά ενός κόσμου που χάνεται .
Είναι γραμμένα όλα και άπειρες οι φορές.