Με ξεβράζουν οι σκέψεις στην γύμνια πάλι.
Ολούθε λευκός χρωματισμός
υπάρχω εκεί μέσα άφαντος.
Αρχίζουν οι διασπασμοί
σχηματίζουν γραμώσεις καμπυλώματα προς τα πάνω-
όχι πολύ μέχρι την μέση.
Η κίνηση απαλή και ήρεμη.
Παρατηρώ τις εκφάνσεις της
με παρατηρεί κι εκείνη χωρίς να μου αντιστέκεται.
Την μιμούμαι
Χάνομαι απ ΄ το υποκείμενο και γίνομαι αντικείμενο.
Σαν ψηλώνουν οι κινήσεις όλο και πιο πολύ δεν έχω υποψία καμιά
δεν είμαι αντικείμενο ούτε υποκείμενο.