Χαρά!
Ήλιος σηκώνεται απ ΄ το κρεβάτι του.
Τον αφήνω στην ώρα καθώς σου γράφω χωρίς την γόμα του νου
Μαίρη ή Φατιμά
για ένα σκληρό σκοτάδι που μας έδωσε φως σπλαχνικό-
αναρωτιέμαι ακόμα.
Κοιμάσαι τώρα-νερά στάζουν πάνω σου
πέφτουν απ ΄ το ταβάνι.
Ας το πούμε δροσιά.
Όταν θα ξυπνήσεις-το ταβάνι θα αρχίζει να στεγνώνει-
μην φοβηθείς
την ανακούφιση που θα σου προσφέρει.
Αν κ με ταράζουν οι λέξεις
που ξεπροβάλλουν απ΄τις αισθήσεις
αδειούχες της βίωσης-
η ποίηση της μέρας ξυπνώνταs με απ ΄ τα βαθιά
μου ΄ πε να στα πω όλα αυτά
αφού πρώτα με έβαλε να παρατηρώ τους κοινωνούντες.
Κοιμάσαι τώρα-νερά στάζουν πάνω σου
Αν κ με ταράζουν οι λέξεις