3 περιστέρια
διάσπαρτα
στο χώμα του δάσους
ξαπλωμένα οριστικά/
κοιμούνται λέω
μα δεν ήταν η ώρα τους ακόμα/
χέρι ανθρώπου η αιτία.
Που ΄ να ναι τώρα αυτά τα χέρια,
μες στην άγνοια τους
όταν θα ΄ ρθει η ώρα ερωτώμενη
γιατί σ ΄ εμένα.
Η δυστυχία να μην βρίσκεις
τις απαντήσεις.
Ανθρώπινο περιστέρι τι νόμιζες
πως όσα δεν σ ΄ έφταναν
τα γλίτωσες κιόλας;