Να σκεπάσει την μεγάλη σου καρδιά
χωρίς την οδύνη της αντηλιάς
μα με γαλήνη φέρων από μέσα
μέσα και πάνω στον ουρανό που υπάρχει
σε περιθώρια επέκτασης μέχρι γένους θάλασσας.
Τον κορμό ακουμπά εξωτικού νησιού
στις ζωντανές αναμνήσεις του αύριο και κάτοικου σωλήνα.
Θυμήσου θυμήσου΄την φωτογραφία
δροσίζοντας τους κόκκους της
στα ήσυχα τροπικά δάση της σημασίας.
Μεγάλη στα μικρά μου μ πως να σε προσφωνώ
ποιόν να ρωτήσω για τα πάντα.
Φωτίζεται η φαντασία χειμώνας ευχαριστία
χωρίς ίχνος ύφασμα πάνω ακατόρθωτο.
Ξαπλωμένη στην καυτή άμμο ξανά.
|<<sunrise