ντρέπομαι να σε εκφράζω στο χαρτί με το όνομα σου .
αν και μου είναι ευχάριστο να σου γράφω
δεν είναι τόσο εύκολο στην πράξη .
θα επιμείνω όμως.
Παναγιά μου
χθες είδα στην οθόνη της κουζίνας μου
(κι όχι στο σινεμά)
για πρώτη φορά μια ταινία Godard.
Είδα πως ταίριαζε
στην αισθητική της ταινία
να συμβεί στον συγκεκριμένο χώρο και δεν έπεσα έξω
όμως εκτινάχθηκε το σύμπαν.
γιατί το είδα;
αν φτιάχνονται τέτοιες ταινίες
και
διαρκούν στην ποιότητα ζωής που ζούμε σήμερα τότε.......
πόσο μάλλον ο ίδιος ο Θεός τι είναι;
το λέω με θαυμασμό.
σημειώνω
και
μια σκηνή από άλλη ταινία με την Ζαν ντ΄Αρκ
και τον θρήνος της μέσα στην ταινία.
Η Νανά έκλαιγε στην συγκεκριμένη
εικόνα.
έβγαζε νερό απ΄τα μάτια της.
δίπλα μου τώρα 2 αρσενικά καναρίνια
τσακώνονται .
γιατί να συμβαίνει αυτό;
Παναγιά μου.
ήρεμη είσαι και μ΄ αγαπάς
βοήθα με όσο σε αφήνω
και πάντα
πιάνε με απ΄το χέρι .
και
την Anna Karina φύλαγε την εκεί ψηλά.
τα καναρίνια
σταμάτησαν τον
καυγά κι άρχισαν
το τραγούδι.
τώρα
είναι πιο όμορφα
a.