φόρεσε τα καλά σου
δεν πειράζει
που είναι νύχτα
δεν πειράζει
που δεν ξέρουμε τι
να κάνουμε
που να βρεθούμε
τα παιδιά μοιάζουν να παίζουν
{μοιάζουν όμως δεν το κάνουν}
με την νοοτροπία
τον έρωτα μας
με τα φαράσια του εαυτού μας
όχι όπως τα σκυλιά στον δρόμο
δεν μας αναστατώνουν
με το χειρότερο
εκείνα γαυγίζουν πέρα δώθε
φασαρία να υπάρχει
δεν είναι να τους δίνεις σημασία
πάει αργά...
είναι χρονοβόρο
να μην συμβαίνει τίποτα...
....
κι εκεί που ηρέμησαν όλα
ξαφνικά πετάγεται
μια πέτρα απ΄την απελπισία της
σπάει ένα παράθυρο
και τα λουλούδια ανασαίνουν
η γιορτή με τα αρώματα αρχίζει
....
όνειρα γλυκά
καληνύχτα
αγαπημένη
α.ε.