{F}
Φωτογραφίζοντας το σήμα εταιρίας υποδημάτων...θυμάμαι.....ένα μέρος με φοίνικες που κοίτα ο ένας αλλού ο άλλος.... συμβαίνει σχεδόν πάντα...να μην μπορούμε να ανέβουμε πάνω......έτσι συμβαίνει.....δύσκολο να το φοράς και να το σπρώχνεις.....η χρήση του βέβαια είναι να σε βοηθά στο περπάτημα.....ξυπόλητος στις μεγάλες αποστάσεις...κανείς δεν το μπορεί...
Παρόλα αυτά.....ακόμα και η πλάτη του άλλου...όταν δύο σώματα σκέφτονται στο ίδιο πνεύμα..... γίνεται ευκαιρία και ζεστασιά .......
πλατεία αγίου
μου γυρνάς την πλάτη
ξάφνιασμα λέω
τι ναι τούτο
για ποιο λόγο με αλληθωρίζει έτσι
ποιος είναι ο λόγος της
δεν το κάνω θέμα
δεν λέω τίποτα άλλο
και συνεχίζω τον σκοπό
της υπάρξεως μου
στέλνοντας σου ξανθά κύματα αγάπης
αν και μελαχρινός
ποιος είμαι να ζητάω
κάτι παραπάνω
δεν μπορώ
να σου κρατάω την κακία
είναι πολύ βαριά
για το
είναι μου...