f:
η αγάπη για την φωτογραφία
μια ποιητική εικόνα
Σάββατο μεσάνυχτα καλοκαίρι
Ατενίζω τον αθηναϊκό καλοκαιρινό νυχτερινό ουρανό απ ΄της ψυχής μου τα βάθη. η ζωή είναι μάλλον όχι όπως την έχω καταλάβει ως τώρα .νιώθω συγκίνηση .μου είναι παράξενο. αλλάζει ανάλογα την ηλικία φαντάζομαι. Βρίσκομαι κάπου όσο το δυνατόν. Δεν μπορώ να απογειωθώ τέτοια ώρα προ ολίγου έφαγα μια ιταλική πίτσα με αφράτη ζύμη ,γευστική θα έλεγα μου θυμίζει το πιο ωραίο σου σώμα η πίτσα είναι η καλύτερη του κόσμου μαζί με σένα ,είμαι χορτάτος τώρα αλλά νιώθω λίγο βαρύς παράλληλα όχι και τόσο,συγχρόνως, σε μια ποιητική πραγματικότητα όπως σαν να βαθαίνω σε μια θάλασσα που έφτιαξες εσύ για μένα ,εκεί αν βρίσκεσαι στον βυθό της δεν πνίγεσαι.....όμως μιλούσα για μια πίτσα που έφαγα και με βάρυνε ελάχιστα.αυτό είναι όλο .τώρα που γράφω αυτές τις λέξεις έρχονται γιασεμιά αρώματα από ένα λουλούδι και μου παίρνουν το υπόλοιπο βάρος.με αναπαύουν ,ο ιδρώτας της ημέρας υποχωρεί. μένει μια στάλα δροσιάς που είναι ότι πιο πολύτιμο αυτήν την στιγμή_
ταπεινά δικός σού
α.
https://www.youtube.com/watch?v=bBm1w8J63mg