Πρώτες ώρες της Δευτέρας νύχτα καλοκαίρι δέκατος μήνας απατηλού υπνωτικου κόσμου
Α
και είδα την Πατησίων
να αστράφτει
σαν άλλο πλάτος και μήκος
μετα-μορφωμενη
και τους ανθρώπους
που ανέβηκαν ψηλά
βρίσκοντας το φως
μοναδικό
και ένα θεραπευτικό βουητό
από τα σπλάχνα
καθώς περπατούσα
την λελας Καραγιάννη με την κατάληψη
και το Α
άχρονο
στο μπαλκόνι
κρεμασμένο σε μεγάλο λευκό πανό
δεσποτικο
τα ωραία παλιά κτήρια
ποιητικά
γερασμενα
και της Αγίας ζώνης
τον ωραίο ανεξερευνητο δρόμο
που όλο σου βγάζει
Γ
Αχ
κατέβηκε το σύμπαν
η αγάπη του Χριστού
από τον ουρανό
κλαίω από την χαρά
αχ
είναι η συγκινητική τέτοια
μιλάμε καλά
φοβερή είναι η αίσθηση
υπερβαίνει
τα πάντα νιώθεις μικρός
και νιώθεις ασήμαντος
είναι πολλή
μπροστά από εμάς
είναι το μέλλον και το μετά
είναι ο Ιησούς Χριστός μας
+republica